Het 'stop' moment.

De werk week was weer begonnen na 4 weken vakantie met slecht weer. De wekker was gegaan en werd begroet door de zon onderweg naar werk. Uiteraard word het weer pas goed zodra de vakantie over is. Gelukkig had ik 's avonds tijd om te gaan vissen!

Op werk al verteld dat ik 's avonds ging vissen en me collega zou kijken of die ook tijd had om even mee te komen vissen. Want ik ging weer naar de plek waar de afgelopen tijd alles gevangen werd.

Dus ik neem contact op met Marco en sta om kwart over 6 langs de waterkant!

Het was in ieder geval heerlijk weer! In de schaduw met een windje er bij werd het wel wat fris maar het was in het zonnetje zeer goed te doen! Daar heb ik dan ook zeker van genoten!

En daar bleef het ook eigenlijk bij. Niks geen baarsjes of actie in het water. Wel was het water wéér erg warm. Ook zeer troebel vanwege het vele vaar verkeer. Dus na een anderhalf uur besluiten we het even op een ander plekje te proberen. Onder tussen meld de collega zich dat hij eraan komt.
Ik begin in een klein slootje te werpen met een klein blinkertje en vang wat baarsjes. Maar niet echt noemenswaardig  Inmiddels is de collega aangekomen en lopen we nog een stukje Oude Rijn af. Nog steeds geen succes! In een zij slootje vang ik nog wel een leuk baarsje die wel erg licht van kleur was.

Dan gaan we maar weer terug naar dé stek. Het tijdstip is wat gunstiger en hoop toch wel wat te vangen. Maar nee hoor. Langzamer hand begin ik het al een beetje zat te worden en om 9 uur zeg ik dat we er anders maar mee moeten stoppen. Me collega vraagt nog om het op een ander plekje te proberen.
Dus ik besluit naar de plek te gaan waar niet al te vaak ben geweest maar wel een aantal baarsjes al heb gevangen en 1 snoekje beet gehad.

Daar aangekomen zitten er al 5 man te vissen met dobbers en winkelpickers. Dus besluiten we aan de overkant te gaan staan. Ik heb al bijna de hele avond de Pike Fighter er aan hangen. Dit keer in voorn kleur. Maar de ene na de andere worp eindigt in niks. We staan echt op het punt om er mee te stoppen als ik nog een keer uit werp.

Voor de kant lijkt hij ineens vast te zitten. Het voelt als een tak die uit de modder getrokken word. Ik sla dus nog een keer extra aan om hem misschien los te trekken. Maar nee dat lukt niet dus haal ik het binnen. Dan zeg ik vragend aan me collega en Marco, of ik nou wel of niet beet heb, want ineens gaat het van de kant af. Al gauw heb ik door dat ik toch echt beet heb. Het is nog even de vraag wat voor vis het is maar als we even een glimp zien hebben we door dat het snoek is.  Zo op het eerste gezicht wat kleiner snoekje.
Hij neemt nog een paar keer een run, maar dan zien we dat de haak achter/in zijn oog gehaakt zit. Eerst wou ik deze snoek nog even uit drillen voor we hem op de kant zouden halen maar dit was niet zo een prettig gezicht. Ik denk dan kan die beter wat drukker op het land zijn dan een strak gespannen lijn. Me collega schept hem snel uit het water en met z'n 2en ontdoen we hem ook van de haak. Het ziet er uiteindelijk allemaal onschuldig uit. Maar je voelt je er toch een beetje vervelend door.
Snel meten en dan terug zetten. Nog voordat ik door me knieën kon gaan spartelde hij al het water in en weg was die.

Een hele mooie 75 centimeter! Van boven af wel erg smal maar zo van voren wel een erg mooie vis. Me collega probeert nog wat te werpen maar uiteindelijk zijn we er dan toch klaar mee voor de avond. Gelukkig met een hele mooie afsluiter. De grootste snoek van dit jaar. En dat dit maar snel nog groter mag worden!